Spółdzielnia Przemysłu Ludowego i Artystycznego „Tkactwo Świętokrzyskie” w Bodzentynie powstanie zawdzięcza Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Bodzentynie. W 1946 roku we Wzdole Rządowym zakupiono maszynę tkacką. W 1948 roku postanowiono ją sprzedać, a za uzyskane pieniądze pobudować młyn. Na wniosek ówczesnego dyrektora Państwowego Liceum Pedagogicznego inż. Antoniego Wacińskiego, znanego społecznika maszynę tę odkupiła Gminna Spółdzielnia i to stało się zalążkiem przyszłej tkalni. W 1949 roku zarząd GS zakupił trzy następne maszyny tkackie od firmy Szwajdler z Krakowa.
Początkowo tkalnia mieściła się w baraku przy ul. Wesołej, w którym później umieszczono przedszkole, następnie w rozebranym już budynku na rogu Górnego Rynku i ul. Czystej. W latach 1951-1962 w budynku piętrowym przy Górnym Rynku, w którym później mieściły się biura GS, zaś w styczniu 1963 roku przeniosła się do własnych budynków pobudowanych przy ul. Suchedniowskiej kosztem 3 mln zł. Budynki te pobudowane zostały na placu stanowiącym własność Państwowego Funduszu Ziemi obejmującym powierzchnię ponad 5 tys. m2. W okresie późniejszym w latach 1972-74 obok hali produkcyjnej i pomieszczeń gospodarczo-biurowych wybudowano dodatkowo budynek socjalno-kulturalny i salę widowiskową ze sceną. Jak w każdej spółdzielni, tak i w „Tkactwie Świętokrzyskim” najwyższą władzą zgodnie ze statutem było Walne Zgromadzenie Członków odbywane co roku wiosną. Wybierało ono Radę Nadzorczą, a ta powoływała Zarząd do kierowania pracami spółdzielni. Rady Nadzorcze wybierane były w składzie 8 osób, a te powoływały zarządy w składzie 3-osobowym. Najdłużej urzędującym prezesem był Andrzej Telka. Ilość zatrudnionych pracowników stale wzrastała – np. w 1955 roku pracowało 45 osób, w tym pracowników stałych 36 oraz 9 chałupników, zaś w 1980 roku zakład zatrudniał 162 osoby, w tym 132 pracowników stałych oraz 30 chałupników. Były to głównie kobiety; mężczyźni stanowili około 10% zatrudnionych.
Każdy pracownik tkalni winien był jednocześnie członkiem-udziałowcem spółdzielni, przyjmowanym na członka przez Radę Nadzorczą dopiero po roku pracy.
⦁ Wskrzeszenie, kontynuowanie i propagowanie folkloru świętokrzyskiego;
⦁ Zatrudnienie dla ponad 160 osób , głównie kobiet;
⦁ Rozsławienie Bodzentyna i regionu świętokrzyskiego;
⦁ Ożywienie życia kulturalnego przez założenie zespołu „Przepióreczka” i kapeli ludowej.